Erythrocine Fl Inj Iv 1 X 1g

• Pneumonieën te wijten aan Mycoplasma pneumoniae en Chlamydia trachomatis
• Infecties te wijten aan Legionella pneumophilae
• Ernstige infecties waarvoor geen penicillinen gebruikt kunnen worden wegens immuno-allergische antecedenten

Welke stoffen zitten er in dit geneesmiddel?

• De werkzame stof in dit geneesmiddel is erythromycine.

• Erythrocine I.V. bevat geen hulpstoffen.

Hoe ziet Erythrocine I.V. er uit en wat zit er in een verpakking?

Flesje met 1 g erythromycine (onder de vorm van erythromycinelactobionaatpoeder), bestemd voor I.V. injectie na oplossen en verdunnen.

De gelijktijdige toediening van erythromycine en theofylline kan leiden tot een stijging van de serumspiegels van theofylline en een potentiële toxiciteit van theofylline. Als dit geval zich voordoet, zou de toegediende dosis theofylline verlaagd moeten worden.

De gelijktijdige toediening van erythromycine en digoxine kan worden gevolgd door een stijging van de serumspiegels van digoxine.

Volgens sommige rapporten kan het effect van orale anticoagulantia, zoals warfarine, acenocoumarol en rivaroxaban (om bloed te verdunnen), toenemen bij een gelijktijdige inname van erythromycine.

Er zijn meldingen van ischemische reacties bij het combineren van erythromycine met vaatvernauwende moederkoornderivaten (ergotamine of dihydroërgotamine).

Volgens sommige rapporten zou erythromycine de uitscheiding van triazolam en midazolam doen afnemen, waardoor het farmacologisch effect van deze benzodiazepinen zou toenemen.

Simultaan gebruik van erythromycine en geneesmiddelen die door het cytochroom P450 worden gemetaboliseerd, zou aanleiding geven tot een stijging van de plasmaspiegels en toxiciteit van deze producten. Er werden interacties gemeld met carbamazepine, cyclosporine, hexobarbital, fenytoïne, alfentanil, disopyramide, bromocriptine, valproaat, terfenadine en astemizol. Tijdens simultane behandeling met erythromycine moeten de serumspiegels van deze producten worden gevolgd, en moet eventueel de posologie aangepast worden.

Bij een combinatie van erythromycine met bromocriptine dient rekening gehouden met een stijging van de plasmaspiegels van bromocriptine, gepaard gaand met een mogelijke toename van de antiparkinson werkzaamheid of het optreden van dopaminerge tekens van overdosering (dyskinesieën).

Erythromycine heeft een significante invloed op het metabolisme van terfenadine bij simultane behandeling met beide producten. Er kan sprake zijn van ernstige cardiovasculaire effecten, met overlijden van de patiënt, hartstilstand, torsades de pointes en andere ventriculaire aritmieën. (zie rubriek 4).

In haar hoedanigheid van bacteriostaticum en bactericide, kan erythromycine de bactericide werking van eventueel gelijktijdig toegediende penicillines en cefalosporines inhiberen.

In vitro werd er een microbiologisch antagonisme vastgesteld tussen erythromycine en clindamycine, lincomycine en chlooramfenicol, hetgeen resulteert in een inhibitie.

Er kan zich snel een resistentie tegen erythromycine ontwikkelen; meestal is ze geassocieerd met een kruisresistentie t.o.v. andere macroliden.

1. MOGELIJKE BIJWERKINGEN

Zoals elk geneesmiddelen kan ook dit geneesmiddel bijwerkingen hebben. Niet iedereen

krijgt daarmee te maken.

• Bij langdurige of herhaalde toedieningen bestaat de kans dat er zich bacteriën die ongevoelig zijn voor erythromycine, of zwammen ontwikkelen. In dat geval moet de behandeling worden stopgezet en door een aangepaste worden vervangen.

• Net als bij het merendeel van de antibiotica werden gevallen van colitis pseudomembranacea gemeld.

• Er zijn meldingen van gevallen van een omkeerbare leveraantasting, met of zonder geelzucht, bij patiënten die met erythromycine werden behandeld.

• De symptomen van een cholestatische hepatitis verschijnen over het algemeen pas na 10 dagen behandeling met erythromycine en bestaan gewoonlijk uit misselijkheid, braken en buikpijnen, soms gevolgd door koorts, jeuk, geelzucht en eosinofilie.

• Bij het I.V. inspuiten van erythromycinelactobionaat kan een irritatie van de ader worden waargenomen. De pijn en de veneuze hinder zullen echter tot een minimum worden beperkt als het infuus traag wordt gegeven, in de vorm van een verdunde oplossing en liefst op doorlopende of onderbroken wijze met een minimumloopduur van 20 tot 60 minuten.

• Er kunnen allergische reacties optreden, gaande van urticaria en lichte huiderupties tot anafylaxie. In zeldzame gevallen kan er sprake zijn van huidreacties, gaande van lichte huiderupties tot een multiform erytheem, het syndroom van Stevens-Johnson en toxische epidermnecrolyse. In deze gevallen dient de behandeling met erythromycine te worden stopgezet en moeten er adequate maatregelen worden getroffen (adrenaline, glucocorticoïden).

• Er werden enkele gevallen van misselijkheid, braken en buikpijnen gemeld.

• Bij sommige patiënten bemerkte men enkele effecten op het centraal zenuwstelsel, zoals convulsies, hallucinaties, verwardheid en vertigo, evenwel zonder dat er enig oorzakelijk verband werd gelegd.

• Erytromycine is in verband gebracht met mogelijk fatale ventriculaire aritmie, waaronder ventriculaire tachycardie en torsades de pointes, bij patiënten met een verlengd QT- interval.

• Abnormale hartritmes (inclusief hartkloppingen, een snellere hartslag, een levensbedreigende onregelmatige hartslag, ook wel Torsade de Pointes genoemd, of een abnormale ECG-lijn) of een hartstilstand.

Volwassenen

Kinderen vanaf 2 maanden

Toedieningswijze

• Volwassenen: doorlopend infuus of 2 - 4 onderbroken infusen van 60 minuten per dag
• Kinderen: doorlopend infuus of 4 onderbroken infusen van 60 minuten per dag

Bereiding van de oplossing

• 20 ml steriel water voor injectie aan de inhoud van het flesje (concentratie van 50 mg/ml)

• Verdunnen om een concentratie van 1 mg/ml te bereiken met

• NaCl 0,9 mg/ml

• Ringer lactaatoplossing
• Glucosehoudende oplossingen (5% glucose) enkel gebruikt wanneer er een steriele natriumbicarbonaatoplossing wordt aan toegevoegd (bijv. een 4 % oplossing) om de pH ervan te verhogen